„Kopciuszek“ – legendarna baśn w interaktywnym wydaniu Polskiego Teatru STUDIO w Wilnie wraca na scenę Domu Kultury Polskiej w Wilnie.
„Kopciuszek“ to tytuł najbardziej znanej obecnie na całym świecie Baśni o dziewczynie wykorzystywanej przez macochę i przyrodnie siostry. Jej los odmienia się dzięki małżeństwu z księciem.
Spektakl Polskiego Teatru STUDIO w Wilnie – bajka w której za pomocą multimedialnych środków teatr łączy współczesność, a jednocześnie zachowuje jej klasyczny wdzięk nadany przez Charlesa Perraulta. „Kopciuszek“ to klasyczna baśń, która od zawsze cieszy się ogromną popularnością. Tajemnica tego powodzenia tkwi w uniwersalnym przesłaniu, że dobroć i skromność zawsze zostaje nagrodzona. Pokazując szlachetną postawę głównej bohaterki, ta baśń pomaga dzieciom zrozumieć, że warto być dobrym, nawet wtedy, gdy nie jest się pierwszym i najważniejszym. Wspaniała muzyka, piękne kostiumy i efekty multimedialne dopełniają to wspaniałe widowisko.
Baśń Charles’a Perraulta z 1697 roku wprowadza wiele elementów, które do dzisiaj kojarzone są najczęściej z wątkiem Kopciuszka, przede wszystkim motyw szklanego pantofelka.
Przyrodnie siostry jadą na bal wydany przez księcia. Do zapłakanego Kopciuszka przychodzi matka chrzestna, która jest wróżką, i wyczarowuje dla niej suknię i ekwipaż. Przykazuje również, by wyszła z balu przed północą. Książę zakochuje się w Kopciuszku. Nazajutrz odbywa się kolejny bal. Uciekając z niego, dziewczyna upuszcza szklany pantofelek. Wszystkie panny w królestwie przymierzają bucik. Na końcu zgłasza się Kopciuszek. Wychodzi za księcia i znajduje na dworze mężów dla przyrodnich sióstr.
Baśń Perraulta kończy się dwoma wierszowanymi morałami. Według pierwszego wdzięk, którego matka chrzestna nauczyła Kopciuszka, jest cenniejszy od urody. W drugim zwraca się uwagę na to, że żadne przymioty ciała i ducha nie wystarczą, by poprawić swój los, jeśli zabraknie protekcji chrzestnych
Wykonanie: aktorzy PST w Wilnie
Scenariusz: na podstawie Charlesa Perraulta
Reżyseria: Lilii Kiejzik
Asystent reżysera i choreograf: Jolanta Nowicka
Opracowanie dźwięku, video i świateł: Artur Armacki, Joanna Bożerodska, Ryszard Rotkiewicz
Idea – Edward Kiejzik
Produkcja: Polski Teatr „Studio“ w Wilnie
„Pelenė“ – legendinė Vilniaus lenkų teatro „Studija” interaktyvi pasaka grįžta į Vilniaus lenkų kultūros namų sceną.
„Pelenė“ – taip garsiausia pasaulyje pasaka apie merginos likimą, kurią skriaudė pamotė ir įseserys. Vilniaus lenkų teatro „Studija” spektaklis sujungia modernumą su klasikiniu Charleso Perrault kūrinio žavesiu. „Pelenė“ – tai klasikinė pasaka, kuri visada buvo labai populiari. Šios sėkmės paslaptis slypi visuotinėje žinutėje, kad už gerumą ir kuklumą visada atlyginama. Atskleisdama kilnų pagrindinės veikėjos požiūrį, ši pasaka padeda vaikams suprasti, kad verta būti geru, net kai nesi pirmas ir svarbiausias. Puiki muzika, gražūs kostiumai ir specialūs efektai papildo šį nuostabų reginį.
1967 metais Charles Perrault savo pasakoje atskleidžia istoriją apie nevilties kupinas įseseres, kurios ruošiasi puotaiprinco rūmuose. Gailestinga krikštamotė, paslaptinga fėja, stebėdama skaudžią neteisybę, panaudoja magiją ir užburia liūdnąją Pelenę, papuošdama ją spindinčia suknele bei blizgančiomis krištolo kurpaitėmis. Tačiau fėja jai paliepia prieš vidurnaktį palikti šventę. Visgi Princas susižavi ne įseserėmis, o Pelenės grožiu ir paslaptingumu. Bet skubėdama namo, Pelenė neapdairiai pameta vieną kurpaitę. Princas nusprendžia ieškoti nežinomosios mergaitės visoje karalystėje, matuodamas krištolinę kurpaitę ant kiekvienos merginos kojos, kol pagaliau jis atranda Pelenę. Ji ne tik tampa princo žmona, bet ir sukuria gerovę savo įseserėms.
Perrault pasaka baigiasi net dviem stipriais moralais. Pirmasis moko, kad gražios elgsenos dorybė, kurią krikštamotė perdavė Pelenei, yra svarbesnė už fizinį grožį. Antrasis moralas pabrėžia, kad nei fizinių, nei dvasinių savybių neužtenka siekiant geresnio likimo, jei neturime galingos krikštatėvių globos.
Atlieka Vilniaus lenkų teatro „Studija” aktoriai
Scenarijus: pagal Charlesą Perrault
Režisierė Lili Kiejzik
Režisieriaus asistentė ir choreografė: Jolanta Nowicka
Garso, vaizdo ir šviesos kūrimas: Artur Armacki, Joanna Bożerodska, Ryszard Rotkiewicz
Idėja – Edward Kiejzik
