“Zapiski Oficera Armii Czerwonej” wg S. Piaseckiego
Monodram Edwarda Kiejzika
„…Ech . . . noc była czarna jak sumienie faszysty, jak zamiary polskiego pana, jak polityka angielskiego ministra. Zaskoczyliśmy nieprzyjaciela całkowicie.
Ja szedłem pierwszy z pistoletem w pogotowiu, za mną bojcy. Na granicy nie spotkaliśmy nikogo. Przyszliśmy ku polskiej strażnicy, otoczyliśmy ją wzorowo i wchodzimy do środka. Prawie wszyscy tam spali. Zabraliśmy broń ze stojaków i wyłączyli telefon. Patrzę na ich dowódcę: chudy, zupełnie chudy pan. Może nawet z robotników wygrzebał się swych braci sprzedając?
Ech .. .Dunia … Dunia… żeby ty widziała, jak dumnie i śmiało kroczyłem na czele całej armii czerwonej, jak obrońca proletariatu i jego wybawiciel. Ale ty nie wiesz tego, że żebyś ty mogła spokojnie, radośnie i w dobrobycie żyć i pracować, ja szedłem prosto w krwawą paszczę burżuazyjnego zwierza. Lecz jestem z tego tylko dumny. Rozumiem ze przyniosłem dla moich uciemiężonych braci i sióstr, światło nieznanej im wolności i naszą wielką, jedyną na świecie, prawdziwą kulturę, sowiecką.
Niech się przekonają ze bez panów i kapitalistów staną się wolnymi i szczęśliwymi ludźmi, niech odetchną wolnością! Niech zobaczą nasze osiągnięcia! Niech zrozumieją ze tylko Rosja, wielka matka ludów uciemiężonych, może wybawić ludzkość od głodu, niewoli i wyzysku! ”
„Zapiski oficera Armii Czerwonej” to spektakl, który jest przede wszystkim psychologicznym rysem typowego przedstawiciela mentalności sowieckiej w czasach stalinowskich, który nie potrafi zdobyć się na samodzielne myślenie, o zachowaniu zmechanizowanym i opartym na strachu, posłuszeństwie, ideologii bolszewickiej oraz nienawiści do wyimaginowanych „burżuazyjnych” wrogów. Jest spektaklem ukazującym tragiczna historię Polski, Wilna na początku II Wojny Światowej, jak również tragędię obywateli – oficerów ZSRR opętanych przez propagandę sowiecką.
Reżyseria i adaptacja: Sławomir Gaudyn
Światła i dźwięk: Artur Armacki
Kierownik Artystyczny: Lila Kiejzik
Oficer M. Zubow: Edward Kiejzik
Dunia: Monika Jodko
Oficer NKWD: Grzegorz Jakowicz
Czas trwania 80 min.
23 lutego, Dom kultury polskiej w Wilnie, sala teatralna, 18.00
Bilety do nabycia https://www.bilietai.lt/lit/renginiai/teatras/raudonosios-armijos-karininko-uzrasai-pagal-s-piasecki-rezisierius-s-gaudyn-413844/
Mono spektaklis „Raudonosios Armijos Karininko Užrašai” pagal S. Piasecki
Vaidina Edvardas Keizikas
“Raudonosios armijos karininko užrašai” – tai Sławomiro Gaudyno ir Edvardo Keiziko duetas, kuriame satyrinis mono spektaklis yra pateikiamas sovietinio karininko dienoraščio forma, apie žmogų, kuris 1939 m. rugsėjį išlaisvino Vilnių ir Lydą, o paskui ten pasiliko vokiečių okupacijos metais. Tai virulentiška sovietinės propagandos, kariuomenės ir NKVD satyra apie Raudonosios armijos ir bolševikų mentalitetą. Tai groteskiškas, bet itin kartus žvilgsnis į žmonių likimą sovietų ir vokiečių okupacijos metais. Gaudynas preciziškai perteikė Piaseckio išsilavinusio sovietinio kario mąstymo ir elgesio būdą, jo žavėjimąsi ideologija ir Sovietų lyderiu. Jis pašiepia komunistinę propagandą, jos pompastišką stilių, įžūlų melą ir antihumanistinį būdą siekti teoriškai aukštų tikslų.
Edvardo Keiziko herojus – tai be galo savimi patenkintas ir savo pasiekimais besididžiuojantis Miška Zubovas, proletariato gynėjas. 1939 m. rugsėjį jis grąžina laisvę engiamiems Lenkijos valstybės piliečiams. Jis atneša jiems didžiausius bolševikų “pasiekimus”: badą, terorą, skurdą, pavergimą, baimę ir mirtį, vadinamą pažangą ir tikrą laisvę. Jis žavisi Raudonosios armijos, kovojančios su civiliais, didvyriškumu, didžiojo socialistų lyderio Hitlerio veiksmais (deja, tik iki 1941 m. birželio mėn.), vienintelio neklystančio Stalino vado išmintimi.
Slavomiro Gaudyno nupieštas vaizdas yra kupinas karčios ironijos. Jei pliki faktai prieštarauja propagandiniams šūkiams, tuo blogiau faktams. Šiame mono spektaklyje parodomas pasaulis, kuriame pirmoje vietoje yra valstybė, o ne žmogus. Kuriame kiekvienas autoritetas visada turi būti garbinamas ir gerbiamas. Kur niekada nevalia sakyti, ką galvoja, kur visur reikia matyti priešą, visus įtarti, kur niekuo negalima pasitikėti. Nes komunistinė mintis yra didesnė už racionalų mąstymą, ką liudija ir ne tokie tolimų laikų pasauliniai įvykiai.
Iš kitos pusės, sunku juoktis, kai suvoki, kad kova tarp humaniško požiūrio į žmogų, teisės į laisvę ir orumą ir bolševizmo, siekiančio „išsunkti“ žmogų iki dugno, paversti jį tik įrankiu, vergu, nebeturinčiu nei sąžinės, nei garbės pasaulyje jau vyksta virš 100 metų. Ir, deja, tenka pripažinti, kad didelė dalis žmonių tiek susigyveno su bolševizmu, kad priima jo taisykles kaip savaime suprantamas, patys to nesuvokdami.
Režisierius: Sławomir Gaudyn
Šviesos ir garsas: Artur Armacki
Meno vadovė: Lila Kiejzik
Pareigūnas M. Zubow: Edward Kiejzik
Dunia: Monika Jodko
Pareigūnas NKWD: Grzegorz Jakowicz
Trukmė: 80 min
